Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σε έναν “παγωμένο ώμο”, πρέπει να καταλάβουμε πως λειτουργεί αυτή η άρθρωση. Η γληνοβραχιόνιος άρθρωση, αποτελείται από 3 οστά – το βραχιόνιο, την κλείδα και την ωμοπλάτη- και την περιβάλλει ο αρθρικός θύλακος, ο οποίος υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι ελαστικός κι επιτρέπει στην άρθρωση να κινείται ανώδυνα και πλήρως προς όλες τις κατευθύνσεις. 

Στον παγωμένο ώμο, ο αρθρικός θύλακος γίνεται πιο παχύς και δύσκαμπτος, με αποτέλεσμα να μειώνεται σημαντικά η κινητικότητα της άρθρωσης. Το αρθρικό υγρό επίσης μειώνεται, γεγονός που επιδεινώνει την κατάσταση.

Η αιτιολογία δεν είναι γνωστή, ωστόσο ενοχοποιητικοί παράγοντες φαίνεται να είναι: ακινητοποίηση του ώμου για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από τραυματισμό ή χειρουργείο, ο διαβήτης κ.α.

Η εξέλιξη της πάθησης χωρίζεται σε 3 στάδια:

1. « Πάγωμα» . Σε αυτό το στάδιο, που ξεκινά το σύνδρομο, ο ασθενής έχει σταδιακά αυξανόμενο πόνο, ο οποίος καθώς χειροτερεύει συνοδεύεται και από περιορισμό της κίνησης της άρθρωσης. Το στάδιο αυτό διαρκεί από 6 εβδομάδες έως 9 μήνες.
2. «Σταθεροποίηση» . Εδώ, σταδιακά μειώνεται ο πόνος, αλλά η δυσκαμψία επιμένει. Διαρκεί συνήθως, 4 έως 6 μήνες και δυσκολεύει αρκετά την καθημερινότητα του ασθενή.
3. «Απόψυξη». Σε αυτή τη φάση, το «πάγωμα» και η δυσκαμψία παρέρχονται προοδευτικά. Η πλήρης ή σχεδόν πλήρης αποκατάσταση μπορεί να διαρκέσει και 2 χρόνια.

Αποκατάσταση

Σκοπός της αποκατάστασης μέσω της φυσικοθεραπείας είναι:

• Μείωση των συμπτωμάτων
• Αύξηση της κινητικότητας του ώμου
• Αύξηση της κινητικότητας των γύρω αρθρώσεων που τυχόν έχουν επηρεαστεί
• Ενδυνάμωση και αποκατάσταση μυϊκών ανισορροπιών

Για τη μείωση των συμπτωμάτων χρησιμοποιούμε αναλγητικές μεθόδους όπως, φυσικά μέσα – tens κι υπέρηχο, μάλαξη μαλακών μορίων για χαλάρωση των μυϊκών σπασμών, διατάσεις.

Απαραίτητες για την αύξηση της κινητικότητας της άρθρωσης του ώμου είναι οι τεχνικές manual therapy. Οι τεχνικές αυτές χειροθεραπείας βοηθούν στην αύξηση της ελαστικότητας του αρθρικού θυλάκου, ο οποίος είναι δύσκαμπτος προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτού του είδους τις τεχνικές χρησιμοποιούμε και για την αύξηση της κινητικότητας της ωμοπλάτης και της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, οι οποίες πάντα επηρεάζονται από το σύνδρομο του παγωμένου ώμου.

Σημαντικό κομμάτι της αποκατάστασης είναι η άσκηση. Ο ασθενής μαθαίνει και εκπαιδεύεται να εκτελεί σωστά ασκήσεις ενδυνάμωσης, σταθεροποίησης και ιδιοδεκτικότητας, αύξησης της κινητικότητας του, τις οποίες εντάσσει στην καθημερινότητα του για μεγάλο χρονικό διάστημα.